Soms moet je gewoon doen!

Gewoon doen: Beweeg terwijl je stilstaat

Ik ploeter en worstel tijdens het schrijven van mijn thesis in mijn achtertuin. De ruimte in de blokhut waar anders een serene rust vanuit gaat, vult zich met het getik van mijn vingers die over het toetsenbord vliegen. Ik leun achterover, weet het even niet meer. De rust keert terug, het geluid van stilte, het gekwetter van musjes en het zachte getik van motregen tegen het raam. Ik kijk naar buiten. Een grauwe lucht en het miezerige aanzien toont dat het nu toch echt herfst is geworden. En dat in november. Ik sta even stil, stil bij de tijd. Het is ál november.

Nog een kleine twee maand en dan is het zover. Mijn eigen bedrijf, nu nog wat bescheiden op de achtergrond, zal dan het middelpunt van mijn werkzame leven worden! Wauw, het idee alleen al. Dat ik nu sta voor mijn eigen visie: “Beweeg terwijl je stilstaat”, het bewustworden van je eigen handelen in relatie tot je vak en je werkcontext draagt bij aan de kwaliteit van het werk: je professionalisering. Mijn eigen missie: Bewustwording brengt ‘mooi werk’. Mooi werk met oprechte aandacht voor de mens, vol overgave, zonder beperkingen vanuit het systeem. Werken vanuit mijn eigen waarden en drijfveren, volledig verantwoordelijk voor alle keuzes in mijn eigen handelen. Langzaamaan dringt het zich naar de voorgrond. Ik wil, ik heb zo’n zin, ik ga…

Maar eerst weer terug naar mijn thesis. Ik lees, ik schrijf, ik verbind. Waarden en drijfveren, motivatie, autonomie, verantwoordelijkheid. Het intrigeert me. Professionals die hun motivatie kwijt zijn, hun drijfveren voor het vak uit het oog zijn verloren, soms de verantwoordelijkheid buiten zichzelf lijken te plaatsen. Dan voel ik de onmacht, het verlies, het tekort schieten. Wat is er nodig? Ik kijk naar mezelf en zie het parallelproces. Sta stil, kijk terug, kijk nu en kijk vooruit: Beweeg! Ploeter en worstel, soms moet je gewoon doen!